Λίγα λόγια για μένα και τους υπολογιστες!

Γεννήθηκα το 1977 στην Αθήνα.
Από μικρός μου άρεσε να 'πειράζω' τα πράγματα, τα παιχνίδια μου, ό,τι μου ήταν ενδιαφέρον. Λίγο πριν ξεκινήσω το σχολείο, άνοιξα για να δω πώς δουλεύει μια reflex φωτογραφική μηχανή που μου είχε φέρει η αδερφή της γιαγιάς μου από τη (τότε) Σοβιετική Ένωση. Δεν κατάφερα να την συναρμολογήσω ξανά...

Κάποια μέρα, ένα από τα επόμενα χρόνια, σε ένα από τα δυο 'mall' της Αθήνας της εποχής εκείνης, το Μινιόν ή τον Λαμπρόπουλο, σε έναν όροφο που είχε υπολογιστές, 'άφησα ένα μήνυμα' ως άλλος ψηφιακός 'ναυαγός' για όποιον είχε την διάθεση να ψάξει στην 'θάλασσα' εκείνου του εκθεσιακού υπολογιστή... Μάλλον κάποιο Macintosh... Είχα μαγευτεί! Και έτσι, όταν στις αρχές του φθινοπώρου του 1988, μια ιδιωτική σχολή εκπαίδευσης στους Η/Υ (μετέπειτα γνωστό ΙΕΚ) επισκέφθηκε το δημοτικό μου σχολείο, με μένα να ξεκινώ την τελευταία του τάξη, ήταν φυσικό να γραφτώ στα μαθήματα. Εξαιτίας της αγάπης που τους είχα, κατ'εξαίρεσην παρακολούθησα μαθήματα και την επόμενη χρονιά κι ας ήμουν πλέον μαθητής γυμνασίου! Για 2 χρόνια λοιπόν, μυήθηκα σε εκείνα τα χαριτωμένα μηχανηματάκια της Amstrad, τα CPC464 --με τις πράσινες οθόνες και την κασέτα ραδιοφώνου για αποθηκευτικό μέσο-- στο χειρισμό ηλεκτρονικού υπολογιστή και στη γλώσσα προγραμματισμού Basic. Παράλληλα, στο γυμνάσιο, κάναμε μαθήματα υπολογιστών σε κάποια IBM συμβατά με κάποια έκδοση MS-DOS και εκείνες τις αστείες πορτοκαλί οθόνες.

Την άνοιξη προς καλοκαίρι του 90, καταφέραμε με τον αδερφό μου -ήταν και αυτός στο κόλπο όπως και στα μαθήματα- να πείσουμε τους γονείς μας να μας πάρουν ένα από τα πιο 'κουλ' home micro εκείνων των χρόνων (εεεε... ok, ίσως λίγα χρόνια πιο πριν... αλλά ακόμα 'τα έσπαγε'!!), τον Amstrad CPC6128. 'Πράσινη' οθόνη φυσικά μιας και οι έγχρωμες ήταν για 'βαθύτερες' τσέπες. Φυσικά ούτε σκέψη για κάποιο 16bit-ο όνειρο, που άρχιζε και τελείωνε στο μαγικό όνομα Commodore Amiga 500 - να πω την αλήθεια, δεν είμαι σίγουρος καν αν γνώριζα τότε την ύπαρξή της...

Καταλαβαίνεις λοιπόν πώς περνούσα εκείνα τα καλοκαίρια: εκτός από ποδήλατο (την πρώτη μου μεγάλη αγάπη --και παντοτινή!), παιχνίδι και διάβασμα 'εξωσχολικών' βιβλίων (ίσως ακόμα Ι.Βερν και σε εκείνη την ηλικία...), ο προγραμματισμός και τα παιχνίδια σε κείνο το χαριτωμένο κομπιουτεράκι, συμπλήρωναν τη μέρα μου και τα σχέδιά μου. Μαζί φυσικά και με την ενασχόληση με τα σχετικά περιοδικά υπολογιστών από όπου μπορούσες, εκτός όλων των άλλων, να βρεις και 'κώδικες' προς πληκτρολόγηση. Ας πούμε κάτι σαν τα δωρεάν προγράμματα του διαδικτύου κατοπινών εποχών! Ή καλύτερα τα public domain προγράμματα που είχαν οι δωρεάν δισκέττες των ίδιων περιοδικών λίγα χρόνια αργότερα... Ωραία χρόνια!! Και φυσικά στις παρέες μου, οι περισσότεροι φίλοι, είχαν ήδη μπει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο club των υπολογιστών. Ο πιο κολλητός και ο πρώτος φίλος που θυμάμαι να έχω -και έχω ακόμα!-, ο ΙΤ, είχε ξεκινήσει με ένα Sinclair Spectrum +2...

Τα καλά συνεχίστηκαν, αφού παρόλη την μυωπία που εμφάνισα και την απόπειρα των γονιών μου να πουλήσουμε τον CPC (αυτός έφταιγε!), δύο καλοκαίρια μετά, το 1992, καταφέραμε να τους πείσουμε και πάλι και να 'ανεβούμε' κατά πολύ επίπεδο: όχι αγορά Amiga 500 η οποία φυσικά ποτέ δεν ξεπερνιόταν -αλλά δεν ξέρω αν ακόμα πουλιόταν (είχε βγει στην αγορά περισσότερα από 5 χρόνια πριν)- ούτε και της 500σάρας 'πλας', αλλά του 'μίνι' μοντέλου, της Amiga 600!! Μηχάνημα μηνών και με ανανεωμένης έκδοσης λειτουργικό -τα updates εκείνης της εποχής έπαιρναν... χρόνια!- πολύ συμμαζεμένο εμφανισιακά αλλά με κάποια προβλήματα backward συμβατότητας, κάτι που φυσικά δεν με απασχολούσε! Άσε που στο μικρό εσωτερικό του περιλάμβανε και controller για... σκληρό δίσκο!! Χαράς ευαγγέλια! Ο άλλος κολλητός της εποχής, ο ΘΜ, έβαλε και αυτός τον έγχρωμο CPC6128 στην αποθήκη και την θέση του στο γραφείο πήρε ένα Commodore CDTV. Μαγεία!!! 1992 και CD-Rom σε υπολογιστή!! Πραγματικά, είχαμε πλέον υπολογιστές που μπορούσαν να κάνουν πολλλλλλά πράγματα. Ο ΙΤ έβαλε και αυτός στο συρτάρι τον Spectrum και λόγω οικογενειακής δουλειάς, πήγε σε 80286... Αν θυμάμαι καλά η οθόνη του είχε 256 χρώματα... ή να'ταν μόνο 16;

Ατελείωτες στιγμές, λεπτά, ώρες... χαράς!

Και μετά, 2 χρόνια και κάτι, η Amiga μπήκε στη ντουλάπα... Έπρεπε να διαβάσω για πανελλήνιες! Πρέπει να την έβγαλα μόνο ένα Σαββατοκύριακο αλλά όταν με το καλό έδωσα, το ίδιο Σάββατο, ξαναβγήκε και... την σύνδεσα με το στεροφωνικό!! Έκανα αυτό που πρόσταζαν οι 'εισαγωγικές' οθόνες του κορυφαίου παιχνιδιού της Psycognosis 'Agony'!!



Και η Amiga με έμπασε στο πανεπιστήμιο!

Εκεί λοιπόν με την εισαγωγή μου στο πανεπιστήμιο, χρειάστηκε να πάρουμε και το πρώτο μας εκτυπωτή. Άντε λοιπόν να συνδέσεις την Amiga μέσω "παράλληλης" στον HP Deskjet. Ούτε που θυμάμαι πόσο εύκολα έγινε... Όσο για drivers μην το συζητάς: είμαστε ακόμα στην εποχή της δισκέτας και του public domain. Το dial-up internet δεν είχε "χτυπήσει" ακόμα το τηλέφωνου, εχμμμ... δηλαδή το modem της οικίας μας! Άσε που ακόμα δεν είχαμε τέτοιο! Η σύνδεση υπολογιστή-εκτυπωτή όμως έγινε! Αυτό που σε κάθε περίπτωση θυμάμαι ήταν τον κειμενογράφο Prowrite που χρησιμοποιούσα στην Amiga στον οποίο και κράταγα το ημερολόγιό μου. Το πρόγραμμα αυτό μάλλον το είχα προμηθευθεί από κάποιο πατάρι στην Στουρνάρη. Ή το είχα αντιγράψει με το DiskCopy στο Workbench από κάποιον φίλο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, οι εκτυπώσεις αυτών μου των κειμένων ήταν πολύ generic!

Στο τρίτο έτος χρειάστηκε να κάνουμε διάφορα διαγράμματα σε υπολογιστή, για το μάθημα της Φυσικοχημείας (αν δεν κάνω κάποιο μεγάλο λάθος) οπότε κάποιο πρόγραμμα "τύπου excel" έπρεπε να εγκατασταθεί. Στην Amiga πρέπει να μη βρήκα -με τους παραπάνω τρόπους- λύση οπότε "πέρασα" στον κόσμο των Windows. Των Windows 95 που εκείνη την εποχή μεσουρανούσαν. Έτσι αγόρασα ένα Pentium 166 MMX (αν τα θυμάμαι όλα καλά). Ήταν και ο πρώτος υπολογιστής μου -ο 4ος που έμπαινε σπίτι μας- με σκληρό δίσκο. Και στην Amiga θα μπορούσα να είχα βάλει κάποιον γύρω στα... 40 Mb (ναι, δεν έχει γίνει κάποιο typo error!!!). Σε κάθε περίπτωση το μέγεθος του ήταν 2,1 ο-λ-ό-κ-λ-η-ρ-α Gb!

Στο τέταρτο και τελευταίο έτος έπρεπε να εκπονήσω πτυχιακή εργασία σύμφωνα με τον κανονισμό σπουδών του τμήματος. Εκεί στο εργαστήριο της Αναλυτικής Χημείας που επίλεξα, υπήρχε και ένας συνάδελφος, ο Σπύρος, ένα χρόνο μεγαλύτερος, που είχε ήδη μυηθεί στο linux. Το ίδιο έκανε και σε μένα. Με μύησε! Και κάπου εκεί, αρχές φθινοπώρου 1998, ιδρύεται ο Hellug!

Έκτοτε γίνανε πολλά! Δεν θα ξεχάσω όμως τα ξενύχτια μέχρι τις μικρές πρωινές ώρες, να κάνω εγκαταστάσεις λειτουργικών ή να προσπαθώ να πετύχω και ρυθμίσω σωστά τα ελληνικά στο ΛΣ του πιγκουίνου. Κάποια στιγμή μάλλον στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και αφού είχα βάλει και έναν κατά τι μεγαλύτερο σκληρό δίσκο (~10 Gb) ως δεύτερο, είχα φτιάξει ένα σύστημα με 5-πλό boot: Win98, WinNT, Win2000, linux (μάλλον το Knoppel) και DOS 6.22!

Έτσι το linux & ο Hellug -στον οποίον έγινα μέλος κάποια στιγμή αυτής της δεκαετίας- μπήκαν στη ζωή μου. Και όχι μόνο αυτά αλλά και μια διαφορετική στάση για τη ζωή βασισμένη στην ανοικτή κουλτούρα!