Ο νόμος σχετικά με τις παράγωγες εργασίες στο λογισμικό δεν καθιερώνεται σωστά. Ο Αμερικάνικος νόμος δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας δεν εξετάζει ξεχωριστά τις παράγωγες εργασίες στο λογισμικό και δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής περιπτώσεις τέτοιων εκδικάσεων από το Αμερικάνικο ανώτατο δικαστήριο. Ο συγκεκριμένος νόμος έχει αναπτυχθεί από τα διάφορα Αμερικάνικα δικαστήρια Εφέσεων (προσφυγών), αλλά ακόμα και εκεί ο νόμος ποικίλλει από τη μία περιφέρεια στην άλλη.
Ο νόμος περί δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας παρέχει επιπρόσθετα ένα σημαντικό ορισμό εκτός από αυτόν των "παραγώγων εργασιών". Ο ορισμός των "προγραμμάτων υπολογιστών" καθορίζεται ως:
"ένα σύνολο δηλώσεων ή εντολών που χρησιμοποιούνται άμεσα ή έμμεσα σε έναν υπολογιστή προκειμένου να παραχθεί ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα." [2]
Επιπλέον, ο νόμος περί δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας περιορίζει το πεδίο κάλυψης των δικαιωμάτων με τον αποκλεισμό συγκεκριμένων θεμάτων. Η παράγραφος §102(β) του νόμου παρέχει:
"Η προστασία δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας ενός αυθεντικού έργου σε καμμία περίπτωση δεν επεκτείνεται σε οποιαδήποτε ιδέα, διαδικασία, μέθοδο λειτουργίας, έννοια, αρχή, ή ανακάλυψη η οποία περιγράφεται, εξηγείται, διευκρινίζεται, ή ενσωματώνεται σε τέτοια εργασία, ανεξαρτήτου μορφής."
Ίσως οι πιο καθιερωμένες δοκιμές για τις παράγωγες εργασίες στο λογισμικό είναι η δοκιμή "αφαίρεση, φιλτράρισμα και σύγκριση" (AFC) που καθιερώθηκε από τη Δεύτερη περιφέρεια [3]. Κατά την τριμερή δοκιμή AFC, αρχικά ένα δικαστήριο καθορίζει συνοπτικά τα δομικά μέρη του αρχικού προγράμματος. Από αυτά τα δομικά μέρη, το δικαστήριο έπειτα φιλτράρει όλα τα μη προστατεύσιμα μέρη, συμπεριλαμβανομένων αυτών που καθορίζονται στην παράγραφο §102(β) του νόμου και των μερών που ανήκουν στο κοινό. Στο τελικό βήμα, το δικαστήριο συγκρίνει τον υπόλοιπο κώδικα του δεύτερου προγράμματος που περιέχει δημιουργική έκφραση στη δομή του, για να καθοριστεί εάν αυτό το πρόγραμμα λογισμικού αρκετά όμοιο με την προϋπάρχουσα εργασία και να δικαιολογηθεί ότι το δεύτερο πρόγραμμα είναι όντως μια παράγωγος εργασία του πρώτου. Αυτή η δοκιμή AFC έχει υιοθετηθεί από τρείς άλλες Περιφέρειες: την Πέμπτη [4], τη Δέκατη [5] και την Ενδέκατη [6].
Από τα υπόλοιπα εννέα Αμερικάνικα δικαστήρια Εφέσεων, μόνο ένα έχει υιοθετήσει μια σαφή δοκιμή για τις παράγωγες εργασίες στο λογισμικό. Η δοκιμή της Ένατης Περιφέρειας είναι βασισμένη στην αναλυτική ανατομή, η οποία αρχικά εξετάζει εάν υπάρχουν ουσιαστικές ομοιότητες και στις ιδέες και στις εκφράσεις των δύο εργασιών και έπειτα χρησιμοποιεί την αναλυτική ανατομή για να καθορίσει εάν κάποια παρόμοια χαρακτηριστικά γνωρίσματα προστατεύονται από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας [7]. Τα παρόμοια στοιχεία κατηγοριοποιούνται με βάση το βαθμό προστασίας που πρόκειται να τους δωθεί. Η "λεπτή" προστασία δίδεται στα μη προστατευόμενα από δικαιώματα γεγονότα ή ιδέες, τα οποία παράγουν προστασία δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας μόνο από τον τρόπο με τον οποίο παρατάσσονται και παρουσιάζονται. Η "ευρεία" προστασία διατίθεται στην έκφραση που δικαιούται δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Το δικαστήριο χρησιμοποιεί αυτά τα πρότυπα για να κάνει μια υποκειμενική σύγκριση των εργασιών ώστε να καθορίσει εάν, συνολικά, είναι αρκετά όμοιες και να δικαιολογήσει ότι η μιά είναι παράγωγος εργασία της άλλης.
| [1] | Για μια σε βάθος συζήτηση του νόμου, δείτε "Software Derivative Work: A Circuit Dependent Determination", Dan Ravicher, October 31, 2002, http://www.pbwt.com/Attorney/files/ravicher 1.pdf. |
| [2] | 17 U.S. Code §101. |
| [3] | Computer Associates Intl. VC. Altai, Inc., 982 F.2d 693 (2nd Cir. 1992). |
| [4] | Engineering Dynamics, Inc. v. Structural Software, inc., 26 F.3d 1335 (5th Cir. 1994); Kepner-Tregoe, Inc. v. Leadership Software, Inc., 12 F.3d 527 (5th Cir. 1994). |
| [5] | Gates Rubber Co. v. Bando Chem. Indust. Ltd., 9 F.3d 823 (10th Cir. 1993); Mitel, Inc. v. Iqtel, Inc., 124 F.3d 1366 (10th Cir. 1997). |
| [6] | Bateman v. Mnemonics, Inc., 79 F.3d 1532 (11th Cir. 1996); Mitek Holdings, Inc. v. Arce Engineering Co., Inc., 89 F.3d 1548. |
| [7] | Apple Computer, Inc. v. Microsoft Corp., 35 F.3d 1435 (9th Cir. 1994). |